Jak czytać etykiety żywności?
Producenci żywności mają obowiązek umieszczania informacyjnych etykiet na opakowaniach produktów. Czytając je, możemy dowiedzieć się m.in. o składzie, terminie przydatności do spożycia czy warunkach przechowywania. Jest to szczególnie ważne dla alergików, u których niektóre składniki mogłyby spowodować groźne dla życia reakcje organizmu. Dowiedz się więc, jak prawidłowo odczytywać etykiety, aby uzyskać jak najwięcej informacji o kupowanych produktach.
Skład
Etykieta powinna zawierać listę składników użytych do produkcji żywności. Wymienione są one kolejno, w zależności od tego, którego z nich jest wagowo najwięcej.
W składzie wymienione są również dodatki do żywności, tj. substancje słodzące, aromaty, barwniki, substancje zagęszczające, stabilizujące, glazurujące itd. Zazwyczaj oddzielnie podana jest informacja o obecności potencjalnych alergenów, np. orzeszków arachidowych. Czasami można znaleźć także informację, że produkt nie zawiera glutenu czy laktozy.
Termin przydatności do spożycia
Jest to termin, po którym dany produkt nie powinien być spożywany:
- „Najlepiej spożyć przed”: dotyczy żywności, która może być przechowywana dłużej (kasza, ryż, makaron). Spożycie produktu nie jest niebezpieczne, ale może on mieć inny smak lub konsystencję.
- „Zużyć do”: dotyczy żywności szybko psującej się (nabiał, mięso, jaja), której spożycie po upływie terminu ważności grozi zatruciem pokarmowym.
Wartość odżywcza
Jest to ilość (najczęściej podana w gramach) wybranych składników pokarmowych oraz energii (podanej w kcal), zawartych w określonej porcji produktu, np. w 100 g lub 100 ml.
Co oznaczają skróty GDA i RDA?
GDA: wskazane dzienne spożycie składników odżywczych – dotyczy tłuszczów, kwasów tłuszczowych nasyconych, cukrów prostych, soli (sodu). Informacja taka ułatwia podejmowanie decyzji zgodnej z zasadami zdrowego odżywiania. Jest szczególnie przydatna dla osób walczących z otyłością, chorujących na nadciśnienie czy cukrzycę.
RDA: zalecane dzienne spożycie witamin i składników mineralnych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu.
„E” – co kryje się pod tym oznaczeniem?
Symbolem „E” oznaczone są substancje dodatkowe używane w produkcji żywności, które przeszły testy bezpieczeństwa oraz zostały dopuszczone do użytku na terenie Unii Europejskiej. Wśród nich możemy znaleźć zarówno substancje pochodzenia naturalnego, jak i syntetyczne. Ich największa ilość znajduje się w napojach gazowanych i słodyczach. Są to:
- Barwniki (E100-E199)
- Konserwanty (E200-E299) – zapobiegają psuciu się żywności
- Przeciwutleniacze (E300-E399) – zapobiegają jełczeniu tłuszczów
- Stabilizatory, zagęszczacze, emulgatory (E400-E499) – nadają odpowiednią konsystencję produktom, poprawiają smak i wygląd, przedłużają trwałość
- Substancje słodzące, żelujące – (>E500)
Składniki oznaczone symbolami „E” cieszą się złą sławą. Konsumenci uważają, że wiele z nich może mieć szkodliwy wpływ na zdrowie. Szczególnie źle oceniane są: aspartam (E951), amarant (E123), błękit pantotenowy (E131), kwas benzoesowy i jego sole (E210-E213) i glutaminian sodu (E621). Lepiej nie spożywać ich w nadmiarze. Ostrożnie należy podawać dzieciom produkty zawierające dużo słodzików czy konserwantów.
Czy wszystkie „E” są szkodliwe?
Czy należy bać się każdej substancji oznaczonej tym symbolem? Nie. Wiele składników oznaczonych literą „E” to witaminy, sole mineralne czy substancje korzystnie wpływające na organizm człowieka. Są to np.:
- kurkumina (E100) – roślinny żółty barwnik
- chlorofile (E140) – zielony barwnik pozyskiwany ze szpinaku
- karotenoidy i beta-karoten (E160a)
- lecytyna (E322) – występująca w olejach roślinnych i żółtkach jaj
- kwas askorbinowy (witamina C) (E300)
- witamina E (E306)
Polecane produkty:
bioCARDIO mix: nowość Sensilab: superżywność chroniąca serce i układ krwionośny
